FATIME ZEHRA (poezi)

FATIME ZEHRA

Të lumtura ishin ato ditë

Kur Pejgamberi u lajmërua

Për një lajm të ri

Se do të lindë një fëmijë

Katër zonjat e Xhennetit

Hynë në shtëpinë e Profetit

Plot me fat e krenari

Të lidhin një kondak të ri

Porsi hëna e plotë

Ishte fytyra e Fatimes

Ngjyrë e bardhë e faqekuqe

Buzë të njoma si burbuqe

A thua pse,

Allahu e zbriti suren Keuther

Me rastin e lindjes së vajzës së Pejgamberit?

Atëherë kur femra

Aspak nuk vlerësohej

Lindet ylli i pashuar

Idealja e madhëruar

Fjala më e hidhët

Në ishullin e Arabisë

Ishte ebter, farëshuar

I thanë Profetit të Perëndisë

Pse punon o Muhammed?

Ti nuk ke djalë, ti nuk ke shpresë

Kush do të trashëgojë,

Gjithë këtë vepër që po bënë?

Çfarë marrëdhëniesh të mira kishte

Pejgamberi me Allahun

A thua pse nuk i dha një djalë

Kështu menduan ata

Ata që Pejgamberit

Me djem e nipa iu lëvduan

I la Allahu në faqe të tokës

Emrin e tyre për ta mallkuar

Ebu Sufjani dhe Muaviu

Kishin djem e trashëgimi

Por mos e harroni edhe Hindas

Që e shkuli zemrën e Hamzas

Pjella e fëlliqur e Hindas

I dha shëmtim gjithë dunjasë

I la Zoti për punë mallkimi

Deri në Ditën e Gjykimit

Ky fis Pejgamberit iu lavdërua

Se kishte meshkuj për të luftuar

Por meshkujt e tyre u bënë Jezidë

Prej asaj kohe e gjer në këtë ditë

Edhe një gjë të kisha pyetur, nëse nuk mërzitesh

A vuri dikush emër, Jezid e Muavi?

Jo vëlla, jo, këtë nuk do ta dëgjosh

Qoftë në këtë botë edhe nga më i keqi njeri

Ndërsa Pejgamberi me vajzën e tij

I dhuruan njerëzimit dymbëdhjetë imamë të rinj

Që vazhduan rrugën me gjak e me lot

Për të na përcjellë Kuranin, siç e kemi sot

Nënën Fatime gjithmonë e përkujtojmë

Edhe pse varrin e saj nuk e dimë se ku ekziston

Salavate dhe selame për ju ne këndojmë

Pasardhësit e Pejgamberit kështu i respektojmë.

ALLAHUM-ME SAL-LI VE SEL-LIM

VE ZID VE BARIK ALA RESULULLAH, VE ALIHIL AT-HAR