Pozita e haxhit në Islam

Prof: Hurije Salihin

Pozita e haxhit në Islam

LEBEJK ALLAHUMME LEBEJK

Haxhi që nga kohët e largëta ka pasur një pozitë të rëndësishëm në mesin

muslimanëve. Çdo vit me mijëra muslimanë të entuziazmuar, nga të gjitha këndet e botës

marrin udhëtimin e tyre për në vendet e shenjta të botës islame, në Mekën dhe Medinen e

Bekuar. Ata i kanë përballuar të gjithë vështirësitë dhe problemet që i ka shoqëruar ky

udhëtim, sepse qëllimi i vetëm i tyre ka qenë arritja në kohë për të kryer ritualin e duhur,

duke thënë; LEBEJK ALLAHUMME LEBEJK – “të jam përgjigjur dhe të kamë

ardhur pranë o Allahu im. “

Hz. Aliu r.a. ka thënë;

”Zoti ju ka bërë obligim haxhin dhe vizitimin e Qabesë, të cilën shtëpi (të Zotit) që e

ka përcaktuar si kible (vend drejtimi) për njerëzit , ata shkojnë sikur të eturit që

vrapojnë pas oazës, shkojnë pas saj dhe si pëllumbat kërkojnë strehim tek ajo. Zoti

e ka përcaktuar atë (Qaben) si manifest i modestisë së njerëzisë ndaj madhështisë së

Zotit dhe shenjë e nënshtrimit të tyre, karshi Plotfuqisë së Tij.”

Prej nipit të Pejgamberit s.a.v.s. imam Xhafer Sadiku, (mësuesi i imam Ebu

Hanifes) janë transmetuar shumë thënie lidhur me haxhin dhe rëndësinë e tij në shoqërinë

islame: “Feja (Islame) është në këmbë derisa Qabeja është në këmbë. Nëse njerëzit e

lënë mënjanë vizitimin e Qabesë, do të ballafaqohen me dënimin e Zotit dhe nuk do të

gjen dot shpëtim.”

Në kohën kur profeti i Islamit Muhamedi s.a.v.s. pas Arafatit, arriti në vendin

Abtah, një prej arabëve të shkretëtirës i erdhi pranë dhe tha: “O i Dërguar i Allahut, unë

jam njeri shumë i pasur dhe desha ta kryejë haxhin, por hasa në pengesë. Tani më

urdhëroni çfarë vepre të mirë mund të kryejë unë në mënyrë që të fitojë sevapin e

haxhit!” I Dërguari u kthye nga kodra Ebu Kabis dhe deklaroi :” Madje nëse ke flori sa

kjo kodër dhe e hap atë në rrugën e Zotit nuk do të arrish të përfitosh sevapin që e

kanë fituar hanxhinjtë.”

Said Semmani thoshte :”Unë çdo vit shkoja në Haxh, një vit që njerëzit u

ballafaquan me probleme dhe kishte vështirësi nga pikëpamja e gjendjes ekonomike, për

arsye se nuk binte shi shokët e mi më thanë:

-Nëse e jep koston e haxhit si lëmosh në rrugën e Zotit do të përfitosh më shumë

sevap sesa nga haxhi.

– Unë u tregova atyre : A jeni sigurt për këtë gjë? Më përgjigjen:

– Po! Pas kësaj unë dhashë si lëmosh të varfërve koston për haxhin tim dhe nuk

shkova në haxh. Por në natën e Arefatit pash një ëndërr që më bëri pishman për veprimin

tim duke u bzuar në fajlët e shokëve, dhe thash me vete se tani tutje nuk do t’i besoj

askujt dhe asnjëherë nuk do la haxhin. Viti i ardhshëm kur shkova në haxh dhe takova me

njërin prej nipave të profetit në emër Xhafer bin Sadik në Mina dhe i tregova ngjarjen

time, ai duke më këshilluar tha : “A ka ndonjë adhurim tjetër si haxhi ?”, pra a ka më

shumë sevap ndonjë adhurim tjetër, se sa kryerja e haxhi,?

-A nuk ke dëgjuar porosinë e të Dërguarit Muhamedit s.a.v.s. në haxhin

lamtumirës? Kur ai qëndronte në Arafat, para perëndimit të diellit, i tha Bilalit thuaju

njerëzve të pushojnë dhe kur të gjithë pushuan mbajti një fjalim shkurtër ku ndër të tjera

tha:

”Zoti ju ka bekuar të gjithëve, i fali mirëbërësit prej jush, dhe pranoi

ndërmjetësimin e tyre në lidhje me mëkatarë, prej jush. Pra, tani do të ikni pa

mëkat dhe për njerëzit që kanë bërë krime iu ka siguruar pëlqimin e Tij , duke ia

falur”.

Në kohërat e kaluara për shkak të largësisë së rrugës, mospasja e mjeteve

transportuese të përshtatshme, mospasja e kushteve të mira, mospasja e sigurisë në rrugë,

ekzistimi i hajdutëve të armatosur nëpër rrugë si dhe pengesa tjera. Të gjithë këto

konsistonin faktorë që i kërcënonin haxhilerët. Shumë prej tyre vdisnin gjatë rrugës dhe

nuk u kthenin dot në atdheun e tyre.

Në vitin 402 sipas hixhretit një grup prej haxhilerëve që udhëtonin me anije, si

pasoj e tufanit të fuqishëm humbin jetën.

Në vitin 403 pasi që hajdutët përgatitën një skenar dhe e i hodhën helmë oazës ku

haxhilerët shuanin etjen, pastaj kërkuan shumë para për t’i lejuar që të pinë ujë dhe në

fund 15.000 persona prej haxhilerëve humbën jetën.

Në vitin 405 nga 20.000 haxhilerë vetëm 6.000 u kthyen në shtëpitë e tyre dhe ata

u detyruan të prenë devetë e tyre për t’i shpëtuar vdekjes nga urie. Gjithashtu në vitin

349 kur haxhilerët e Egjiptit u kthyen në shtetin e tyre një natë i befasoi vërshimi dhe

shumë prej tyre e humbën jetën. Pikërisht për këtë shkak kur haxhilerët po ktheheshin në

vendet e tyre, duke i përballuar të gjithë vështirësitë, njerëzit i prisnin me shumë gëzim

dhe i çmonin shumë, kurse ata krenoheshin dhe ndiheshin të ngadhënjyer. Madje para se

të hynin në qytet, ata natën e kalonin në afërsi të qytetit me qëllim që të hynin në qytet

herët në mëngjes që të priteshin në mënyrë të denjë.

Armiqtë e Islamit, përkundër kësaj madhështie dhe lartësie të përjetuar gjatë

historisë, me propagandat e tyre helmuese kanë bërë përpjekje për të ftohur muslimanët

nga haxhi dhe për të zvogëluar rëndësinë dhe rolin e madh të haxhit për jetën shpirtërore

të muslimanëve, por nuk ia kanë arritur qëllimit.