GRATË MË TË FAMSHME NË ISLAM (1)
Tërë lavdërimi i takon Allahut, Zotit të botëve, qofshin të bekuara zgjedhjet e Tij që ka emancipuar burrat dhe gratë nga zgjedha e shtypjes. Enesi rrëfen se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të dhe familjen e tij) ka thënë: “Në mesin e femrave që kanë arritur përsosmërinë dhe që ia vlenë për t’i pasuar ato janë: Merjemja e bija e Imranit, Hatixhja e bija e Khuvejlidit, Fatimja e bija e Profetit dhe Asija gruaja e Faraonit” (Transmeton Tirmidhiu).
Hadithi megjithatë referon se këto katër gra kanë arritur përsosmërinë në besim dhe karakter, nga virtyti i tyre, devotshmëria, durimi, mundi dhe morali. Jetët e tyre janë të ndriçuara me besim, devotshmëri, durim dhe mirënjohje. Jetët e tyre shërbejnë si fenerë të udhëzimit për të gjithë besimtarët, sidomos në kohën e mjerimit, vështirësisë dhe luftës.
Asija, gruaja e Faraonit
Ajeti kuranor thotë: “Dhe për ata që kanë besuar, Allahu ka përcaktuar një shëmbëlltyrë rreth tregimit për gruan e Faraonit, kur ajo u lut: ‘O Mbështetësi im! Ndërto për mua një shtëpi në Xhenet dhe më shpëto mua prej Faraonit dhe brutalitetit të tij dhe më shpëto nga të gjithë njerëzit që bëjnë të këqija’” (Surja et-Tahrim, ajeti 11).
Kurse historia islame tregon që: Kur magjistarët ranë në sexhde dhe deklaruan besimin e tyre në Allahun dhe pranuan Musanë (paqja qoftë mbi të) si profet të Allahut – gruaja e Faraonit gjithashtu deklaroi besimin e saj. Faraoni filloi dënimin e saj duke e tërhequr atë për toke dhe duke e ekspozuar atë në diell në mesin ditës. Kur ai largohej prej saj engjëjt vijnin dhe i bënin hije asaj me krahët e tyre. Faraoni pastaj i dha një zgjedhje asaj: “Ose heq dorë nga besimi juaj, ose të jeni të përgatitur se kam për t’iu shtypur me një gur të madh”. Kështu që ajo zgjodhi që të shtypej. Kur ajo u vendos në tokë, ajo ngriti sytë e saj kah qielli dhe e pa vendin e saj në xhenet dhe u lut. Pasi mbaroi lutjen, shpirti i saj u ngrit lart në qiell dhe guri i madh ra dhe shtypi trupin e saj të pajetë.
(Redaksia e revistës “Vlera”, nr. 9, nëntor/dhjetor 2013, fq. 19)
