BESIMI NË ZOT MUND TA SHËROJË NJERIUN NGA KRIZAT E BRENDSHME

Autor: Prof. Dr. Ekber EJDI

Nëse duam të shpëtojmë nga mendjemadhësia, egoizmi dhe të ruhemi nga modestia e padëshirueshme, dhe nëse duam t’i ndajmë qëllimet e drejta të modestisë nga të  pakënaqshmet, duhet të mësojmë mënyrën e drejtë të shërimit. Që të realizojmë atë suksesshëm, do të mundohemi shkurtazi t’i përmendim disa nga mënyrat e shërimit të këtyre gjërave.

Nëse njeriu vërtet beson në Zot, jo vetëm që do të largohet nga krenaria dhe nuk do të bjerë në rrjetin e rrejshëm të modestisë, por do të largohet nga gjitha të metat morale dhe instinkteve epshore të deformuara. Nëse njeriu e kupton faktin që Kurani paraqet në këtë ajet “E fuqia është në Allahun, Pejgamberin e Tij dhe besimtarët”(surja el-Munafikun, ajeti 8), nuk do të ketë kurrfarë bazash që të sjellë krenarisht në cilindo rast.

Nga ana tjetër, besimi në Zot nuk lejon vend për t’u mbështetur në dikë tjetër që njeriu me dëftimin e padëshiruar të modestisë deshi të tregojë diçka të tillë. Besimi në Zot njeriun e bën më të fortë se mali. Imam Aliu (paqja qoftë mbi të) flet për vetitë e besimtarëve kështu: “Besimi në Zot e vë njeriun në fushën e kujdesit. Nga brenda është i fuqishëm e i qëndrueshëm si muri, e nga jashtë duket më i ulët se robi. Në modestinë ndaj besimtarëve është më skofiar se fletët e lules, përballë problemeve më i fuqishëm se graniti”. Diku mund të hasim në këso thëniesh: “Besimtari është ekzistues si mali që nuk lëvizë asnjëherë stuhi”.

Njerëzit pa autoritet dhe ata që janë poshtëruar, jo vetëm që i çojnë familjarët në shkatërrim, por madje janë shkaktar që me shoqërinë islame të sundojnë jomyslimanët. I vrasin njerëzit autoritativë, pengojnë përparimin e njerëzve nga shteti i vet, ngufasin aftësitë dhuntitë, me një fjalë bëhen të nevojshëm për dënimin e Zotit.

(Revista “Vlera”, nr. 7, nëntor 2011, fq. 32)