Ikball Al Assaad

Shkruan: Elizabeth Dickinson Abu Dabi

Ikbal Al Assaad nuk ishte vetëm një gëzim si një fëmijë, ajo ishte një talent me një ëndërr – për t’u bërë mjeke dhe për të ndihmuar të afërmit palestinezë, ajo i ka vizituar në kampet e refugjatëve, ndërsa ajo po rritej në Liban.
Ajo u diplomua në Shkollën e Lartë, më e mira në klasën e saj, në moshën 12 vjeçare. Tashmë, pasi ajo zotëronte biokiminë dhe matematikën, ajo kishte nevojë për një shkollë mjekësore.
Nga mosha 13 vjeçare, Ikballja jo vetëm që kishte mësuar të vozitë, por ajo i kishte rënë në sy Ministrit të Arsimit të Libanit, i cili e ndihmoi atë për të siguruar një bursë mjekësore në Katar.
Dhe këtë vit, në moshën 20 vjeçare, ajo u bë jo vetëm më e e reja e diplomuar ndonjëherë në mjekësi , nga Universiteti Cornell, Dega në Katar, por ndoshta mjekja më e re arabe ndonjëherë. Prej ditës së parë, Ikballja u dallua si studente shumë e pjekur dhe profesionale, pavarësisht moshës dhe përvojës së saj, thotë një nga profesorët e saj në Cornell, Dr Imad Makki.
Qielli është kufi për Ikballen.

Është vetëm një problem: Ikballja nuk mund të punojnë si mjeke në Liban, në vendin e saj të lindjes. “Ëndrra ime është që të kthehen për të bërë diçka për refugjatët palestinezë në kampe, madje edhe me hapjen e një klinikë falas për ta”,- thotë ajo.

Por në qoftë se ju jeni një mjek palestinez, juve nuk ju lejohet për të punuar në spitalet publike.
Mjekësia është midis disa dhjetëra profesioneve, dyert e të cilave për të cilat refugjatët palestinezë janë ende të mbyllura në mënyrë efektive.
Edhe pse palestinezëve në Liban iu dha e drejta për t’u punësuar si hoxhallarë, dhe punë të nivelit të ulët në vitin 2005, dhe do të lejohen të punojnë në profesione të tjera në vitin 2010, në fusha të tilla si mjekësia dhe drejtësi ligjore të cilat rregullohen nga sindikatat profesionale. Këto organizata vendosin kufizime të rrepta për anëtarësim me qëllim për të mbrojtur vendet e punës për shtetasit libanez.
Sindikatat shqetësohen se një palestineze hyri në tregun e punës, kjo bëhet e madhe, në mënyrë që ata të mendojnë se kjo ka lidhje me mundësitë e punësimit për shtetasit libanez, tha Lina Hamdan, një zëdhënëse e Komisionit të Qeverisë për Komitetin e Dialogut Libanez-Palestinez. Zyrtarisht nuk ka asgjë për parandalimin e tyre për të praktikuar dhe për të punuar, por profesionet sundohen nga sindikatat.
Historia e Ikballes është unike, por dilema e saj është gjithnjë në rritje. Agjencia e OKB-së për Refugjatë, UNRWA, vlerëson se popullsia palestineze në vend është rreth 450.000 banorë, me rreth 92.000 refugjatë të rinj palestinezë të ardhur nga Siria, që nga konflikti që filloi në vitin 2011.
Për Ikballen e re, kjo ishte një pakujdesi shëndetësore për palestinezët, gjë që e prekën thellësisht.
Ajo u rrit në Bar Elias, një fshat i vogël në luginën Bekaa, pasi prindërit e saj arriti në Liban. Ajo i ka vizituar të afërmit në kampet e refugjatëve dhe ishte prekur që nga mosha e re nga varfëria që ajo gjeti.
Edhe pse Agjencia e OKB-së, për Refugjatë – UNRWA, ofron objektet e kujdesit mjekësor parësor, ajo nuk mund të paguajë për rastet më të avancuara mjekësore, që do të thotë refugjatët shpesh detyrohen tw zgjedhin ndërmjet heqjes dorë nga trajtimi thelbësor mjekësor dhe futjes thellë në borxhe, siç e shpjegon organizata në faqen e saj.

Ikballe Al-Assaad tani është në rrugën e saj për në Shtetet e Bashkuara për në seli të pediatrisë në Spitalin e fëmijëve në Cleveland, Ohio.
Ajo do që të kthehet në Katar për të punuar. Më pas, ajo do të ndjekë ëndrrën e saj.
Dua të kthehem në Lindjen e Mesme midis Katarit dhe Libanit, thotë ajo. Unë mendoj se do të ishte hapi i parë në qoftë se Libani do të mund të lejojë refugjatët të punojnë si mjekë. Por duke punuar në një Palestinë të pavarur do të ishte një zgjidhje edhe më e mirë. Palestina, tha ajo, është gjithmonë një ëndërr.

Burimi: The National